I had a dream

Dusky sky enveloped my surrounding as the black dog howls wildly at the moon. It should be a night the same with my monotonous night life but the sound of crickets can not be heard. The chandelier made of shells swayed to and fro yet I did not felt even a slight gust of wind. I have become numbed on its occasional movement. After all, ghosts can not kill us if we don’t allow them to. The clock hanging on the aged mahogany cabinet has stopped counting time. I always hated sleep and tonight I told sleep to get away from me. Three knocks on my door made my heart and feet jump. With my hand on my heart, I answered the door to see who came to disturb me in my moment of solitude. He was a man with a face I can not see for I was blinded by darkness. He was a herald, he told me, with body that seemed to be shaped by his struggles in the mountain. He is strong, I thought. My mind listened intently to him; with profoundness in his voice and words my heart was struck. I am called and I must come with him to carry out his mission that is a matter of life and death…and of freedom. Moments later, I was in a state of dilemma. I know contradictions are hard to resolve and my emotions are impairing my judgments. I can not come even if I believe in him not because the idea of death cowed me. I have seen death many times for it is everywhere; in school while I listen to my professor bully me, in the streets as the cops give us a taste of their truncheon, in the mountains as I fight with my heart and head.

Death is not only about your breath and heart stopping. It is also giving life for wherever death is, a life will soon follow.

I can not come because I don’t have a built similar with him- one that could endure cold nights of long walking and heavy loads, but I sure have a heart the same with him. I should know for I felt it when our gaze crossed. He left when I refused his heed, with heavy heart I suppose. And blankly, I stared at the moon as it grows fully into a man, into something unfathomable, and the earth below shook as if trying to banish a feeling of misery, and slowly it shattered into pieces of life and death.

The night will soon give way to the day. Some say that after the darkest part of the night, the light of the day will come next.

I woke up with my fist clenched in my heart. A tingling sensation crept inside of me, tearing me, breaking my bones and body. My breath chasing the next time I take in life. I saw dark clouds sheathed me and swiftly carried me to sleep. I should have known that sleeping felt good.

Eventually I will be transformed to an idea that is bulletproof…an idea which will only meet death when forgotten.



---This is my first attempt to write a creative essay. I made this during our practicum in Rizal.

Martsa ng Kabataan

“Hindi niyo lang ako anak, anak rin ako ng sambayanan.”

-linya sa Dekada ’70 na paboritong sabihin ng mga kabataang napipilitang umalis ng kanilang tahanan upang pagsilbihan ang malawak na hanay ng sambayanan.

Sa Morong at sa iba pang panig ng bansa, maraming kabataan at estudyante ang nagbitiw na ng linya sa itaas. Paborito ko itong linya sa nobela ni Lualhati Bautista na Dekada ’70. Paborito rin itong sabihin ng mga anak na napipilitang lumayas ng kanilang tirahan upang magsilbi sa sambayanan. Malaman ang linya sa itaas. Hindi lang tayo naririto para maging anak ng ating mga magulang. Hindi lamang tayo naririto para maging ate at kuya sa ating mga kapatid, maging kaibigan sa ating mga barkada, maging estudyante sa paaralan. Ang kakayahan at halaga ng bawat isa sa atin ay nakahihigit pa sa aking mga nabanggit.

Anak din tayo ng sambayanan.
Kaibigan din tayo ng sambayanan.
Estudyante din tayo ng sambayanan.


Hindi lamang tayo simpleng taong papanoorin ng lipunan sa pagkain ng almusal habang ang iyong kapitbahay ay hindi magkandaugaga kung saan kukuha ng ihahain, habang ikaw ay patungo sa trabaho habang nabalitaan mo na iyong kumpare mo ay kakasesante lang sa trabaho, nag-aaral ka nga at mahusay ngunit ang sambayanan naman ay patuloy na nilalamon ang katinuan ng gutom, sakit at kamangmangan.

Sana masabi ko rin ito sa aking mga magulang, nang hindi umaasang makatikim ng sampal o pananakot mula sa kanila. Dahil ayokong tamasahin ng mga susunod na henerasyon ang lipunang bulok na ito kayak o ito ginagawa.

Ina at ama rin kayo ng sambayanan.

Excerpt

Excerpt from the book (Hunger, Corruption and Betrayal: A Primer on US Neocolonialism and the Philippine Crisis. A. Lichauco, 2005)

The foreign debt is both the symbol of our economic slavery as well as the weapon which enables others to keep this nation enslaved. And that explains the people’s descent to degeneracy.

When you look at the common run of Filipinos today and dig into the depth of their nature and the inner springs of their political behaviour-as in the last elections-you know that you are no longer looking at human beings but at deprived and desperate beings subsisting under sub-human conditions and desperately clutching at straws that offer promise of improvement in their lives.

And so in this only Christian nation in Asia, mothers must sell their bodies and their babies, and the bodies of their daughters too, fathers must sell their kidneys, the poor must sell their votes, of course, and soldiers are dispatched to battle with TB, even as child mendicants become as common a sight as uncollected garbage and the sick contemplate suicide.

That is the human condition of the vast majority of and therefore that is the state of the nation.

Quotable Quotes

Mula sa aming pakikipamuhay, madami akong mga aral na napulot.Narito ang ilan sa aking mga naitala na mga malalaman na mga pahayag sa aming mga nakasalamuha.


"Ang tamang paggalaw ay ang hindi pagkilos." (depende sa konteksto)

"Dapat dikit sa bituka ang lapit sa mga mamamayan."

"Tanghali na, gising na, alas-sais na.. (ng umaga).."

"Kapag pinangunahan na ng emosyon, masisira ang gawain."

"Habang dumarami ang trabaho mo, lalong kinakailangan mong mag-aral."

"Ang pagkilos ay patigasan din ng dibdib hanggang sa hangganan ng kalungkutan."

"Napakasarap matutong lumangoy dahil mas malaki ang lupa kaysa sa tubig."

"Hindi nagugutom ang mga katutubo dahil magbuklat ka lang ng bato, may makakain na sila."

"Huwag kayong magpasalamat (sa pagkaing aking binigay) dahil ang pagkain ay para sa lahat."


Nakakatuwang isipin na sa simpleng mga pahayag ng mga nakasalamuha namin, maraming aral kaming natutunan mula sa kanila.

Panawagan

Pakikipamuhay, paghubog

Sa ilog kung saan may daanang gawa sa tubo.Malalim ito.Hindi ako naligo hindi dahil takot ako sa tubig kundi dahil may sakit ako ng araw na iyon. (every other day kasi ako mgkasakit)Si Leska ay magaling magfloat sa tulong ng dalawang gallon.Go Leska.Si Mike ay magaling magdive at si Diana ay magaling lumangoy.






Papunta sa Gulud, ang lugar kung saan nagpupulong ang mga magsasaka.Isa itong kuweba na may limang kwarto.Pagkatapos ng pag-akyat namin una akong inatake ng sakit.Malas.





Ang tulay na singnipis ng kawad. Sira-sira kasi ang kahoy nito kaya ang aapakan mo lang ay iyong kawad nito. Hindi dapat ako tatawid dahil takot ako pero dahil may lasing sa daanang sako sa ibaba nito, napilitan akong tumawid. Takot ako sobra sa mga lasing.




Pagbabayo ng palay (hindi bigas..oops).





Pagbaba ng Gulud. Magtatakipsilim na ng mga panahong ito.




Si Nanay habang nagbabayo. Ang tawag sa kanyang hawak ay halo. Nilalagyan ng kaunting dayami ang binabayong palay para hindi ito tumapon.

Tunggalian

Tunggalian- -


Nagtutunggali

ang araw at ang buwan para sa espasyo sa langit.



Nagtutunggali

ang dalawang langgam para sa isang butil ng asukal



Nagtutunggali ang mga baktirya at antibodies



Nagtutunggali ang mga buwaya at baboy

Ang mga matatangkad at ang binansot

Ang mga pangit at maganda

Ang mahina at ang malakas


Ang mataba at ang payat

Ang uhugin at ang uugod-ugod

Ang liwanag at dilim

Ang isip at puso

Ang intelektwal at ang nawalan ng isip

Ang salapi at ang maso

Ang kumbensyonal at ang makabago

Ang panginoon at ang karit

Ang haligi at ilaw

Ang pula at dilaw

Ang pula at asul

Ang pluma at armas

Ang kamao at katahimikan

Ang pagkibit at ang pagkilos

Ang gusto at di-dapat.





Nagtutunggali



ang panloob at panlabas.



Ang loob at labas,



Ang loob at loob muli,



At sa labas laban muli sa sarili.










Nagtutunggali


Ang langit at lupa

Ang langit at langit

At ang lupa at lupa.